W czwartek 17 czerwca o godz. 17:00 odbędzie się spotkanie on-line z dr hab. Krzysztofem Sytą, prof. UMK, który wygłosi wykład pt. „Wersal Północy” za zamkniętymi drzwiami, czyli życie codzienne na białostockim dworze Izabeli z Poniatowskich Branickiej.
Wśród wielu magnackich rezydencji XVIII w. białostocki pałac Branickich h. Gryf odgrywał wyjątkową rolę, szczególnie w czasach Jana Klemensa Branickiego, kasztelana krakowskiego i hetmana wielkiego koronnego w jednej osobie. Przez kilkadziesiąt lat był ważnym centrum życia politycznego, kulturalnego i towarzyskiego nie tylko na Podlasiu. Po śmierci Branickiego w 1771 r. majątek po nim odziedziczyła jego trzecia z kolei żona Izabela z Poniatowskich Branicka, siostra króla Stanisława Augusta. Krótko po śmierci męża wyjechała do Warszawy, zamieszkując w tamtejszym pałacu Branickich przy ul. Miodowej na ok. 25 lat. Dla pałacu białostockiego i jego mieszkańców, oficjalistów i służby „Pani Krakowskiej”, jak nazywano wówczas powszechnie Izabelę Branicką, nastał czas normalności i spokoju, mogłoby się wydawać nawet, że marazmu, przerywanych tylko krótkimi wakacyjnymi pobytami Branickiej i jej dworu w Białymstoku i okolicy, ewentualnie wizytami przyjezdnych gości zatrzymujących się na krótko w białostockim pałacu. Czy jednak rzeczywiście „Wersal Północy”, jak nazywano białostocki pałac Branickich, stracił swoją duszę wraz ze śmiercią Jana Klemensa Branickiego i wyjazdem jego żony do Warszawy? Źródła archiwalne, a szczególnie korespondencja ludzi z nim wówczas związanych, głównie oficjalistów Branickiej, świadczą o czymś przeciwnym. Są świadectwem nie tylko codziennych rytuałów związanych z obowiązkami i pracą, wykonywanymi na rzecz Izabeli Branickiej jako latyfundialnej właścicielki, ale również słodko-gorzkiej codzienności środowiska białostockiego pałacu i jego najbliższego otoczenia.